Toegegeven, The Beauty Of Gemina is nu niet bepaald een groep waar je veel over hoort praten want ondanks de prachtige donkere gothrock van deze Zwitsers zijn ze ze goed als onbekend (om het zelfs zeer zacht uit te drukken). Collega Kurt besprak hun cd en hij zag dat het goed was en ik kan dat alleen maar beamen en dus werd het hoog tijd om (hetzij virtueel) richting Zwitserland te vliegen en een gesprek te hebben met de man achter The Beauty Of Gemina : Michael Sele.

Hallo, hoe zou jij nu je muziek omschrijven?

Wel, ik ben Michael Sele en ik ben de zanger, gitarist en songschrijver van The Beauty Of Gemina, samen met Mac Vinzens op drums en David Vetsch op bass. Ik denk dat we kunnen stellen dat onze muziek een soort van donkere rock is, misschien zelfs dark wave. De meeste inspiratie wordt gehaald uit het geluid van de jaren ’80 alhoewel wij ons niet als een retroband zien, eerder modern zelfs.

Ik dacht toch eerder dat jullie goth waren…

Ja, natuurlijk heb je gelijk dat er in onze muziek ook heel wat goth verwerkt zit, maar eigenlijk speelt dat allemaal niet zo’n grote rol want onder mijn borstkas zit een donker romantisch hart verborgen.

Maar laat me er ook aan toevoegen dat jullie klinken als waverock uit de jaren ’80 met een nieuwe dimensie…

Bedankt voor uw compliment. Ik apprecieer dit ten zeerste want zo zie ik het ook.

En als je dan ziet dat Editors stadions doen vollopen, heb je dan zo’n geen gevoel van : “moesten we wat meer geluk hebben, stonden wij daar!”?

Blijft een moeilijke vraag omdat er heel wat factoren in het succes van Editors spelen. Gewoon het feit dat zij bijvoorbeeld op de juiste plaats en op het juiste tijdstip waren is al ongelooflijk belangrijk. Maar ik ben er me van bewust dat daar zeer veel werk achter verscholen zit, briljante nummers en toch ook het nodige talent dus ik ga hier niet verkondigen dat het gewoon een kwestie van geluk is.

Zou je eigenlijk zo’n succes willen?

Ik zou dat zeker willen en dat is ook de reden waarom we alle dagen vanuit deze visie vertrekken en werken, en ik verwacht dit ook van de anderen. Ik verwacht ook dat zij hard werken en bereid zijn om de volgende stappen te nemen.

Een van mijn absolute favorieten zijn Clan Of Xymox en dat is meteen ook een reden waarom ik zoveel van jullie hou..

Is wel tof dat je daar met af komt want ik ken Ronny Moorings persoonlijk en die heeft mij op vele manieren gesteund , en ik moet zeggen dat me dat veel deed. Net als jij denk ik dat er op het vlak van gevoelens wel raakpunten zijn met Xymox. Ronny en ik respecteren elkaar veel en ik kijk er nu al naar uit om hem weer te ontmoeten tijdens de festivals.

Jullie zijn van Zwitserland en als er nu één scene is waar ik niks van af weet zal het wel de Zwitserse scene zijn!

In ons genre zijn er daar weinig bands die iets betekenen qua succes. Ik denk dat Zwitserland meer het land van de hard rock en de metal en in dat metalwereldje vind je heel wat bands die op succesvlak wat betekenen…

De cover van jullie cd geeft zo’n desolaat gevoel…

Ik vind ook dat die cover exact het gevoel van onze plaat weergeeft. Met heel het artwork ben ik zeer tevreden. Het was een Engelse fotografe die ik toevallig ontmoette toen zij foto’s van landschappen aan het nemen was. Zij is een grote fan van onze muziek en de samenwerking verliep vlekkeloos.

Waarom vind iemand toch aantrekkingskracht in de donkere zijde van het leven?

Het donkere heeft altijd een aantrekkingskracht op de mensen gehad. Neem nu, “Dracula” van Bram Stoker. Puur literair bekeken betekent dit boek niks maar het was wel één van de meest beroemde boeken ooit. Ook de “Lord of the rings”-trilogie heeft alle records gebroken. Wat mensen daar nu echt toe aantrekt, tja daar kan ik op geen deftig antwoord op verzinnen maar het heeft zeker te maken met bepaalde fantasiën en afgronden…

3 cd’s in 4 jaar is ook niet van het minste…workaholics of gewoon teveel talent ?

Ergens hoop ik alle twee omdat het ene niet kan leven zonder het andere. Ik kan me niks plezanters inbeelden dan weg te duiken in de studio en daar mijn creativiteit te laten bot vieren. Ik ben een zeer gedisciplineerd mens en zulke studiosessies resulteren zeer vaak in nieuw materiaal.

In dat opzicht heb je veel van die bands die bezig zijn van “Ik doe mijn eigen ding en de rest beschouw ik als een bonus” maar eerlijk gezegd, geloof ik er vaak niks van…

Kijk ik wil daar gerust zeer accuraat op antwoorden. Mijn doel is om zo veel mogelijk mensen met mijn muziek te bereiken, van ’s morgens tot ’s avonds daarvoor werken, werken aan mijn teksten en hoe groter het publiek des te beter. Maar tezelfdertijd wil ik ook geen toegevingen hiervoor doen, ik bedoel dat ik mijn manier van nummers schrijven hiervoor niet ga beïnvloeden. Maar ik doe dat zeker niet om tot een soort van elite te behoren en dan tevreden zijn omdat ik niks verkocht heb…

Wat beschouw jij als de beste plaat ooit?

Er zijn zoveel meesterwerken en ik ben ongelooflijk tevreden dat ik het geluk heb dat ik ze bezit, en dat ik ze heb mogen ontdekken maar om nu uw vraag te beantwoorden… Neem maar “Disintegration” van The Cure want dat is een tijdsloos album vol met klassiekers.

En hoe ziet de toekomst eruit voor The Beauty Of Gemina?

Wel tot nu toe hebben we al drie cds’s op ons aktief en ik vind zelf dat onze laatste cd het soort nummers bezitdat zich het best live vertaald, daarom wil ik ook zo veel mogelijk shows spelen. Wij zitten dit jaar in Polen (Castle Party), Utrecht (Summer Darkness) en een paar andere festivals. Hier in Zwitserland zitten we met het Greenfield Festival waar Him, The Prodigy, Rammstein en Porcupine Tree spelen. Dat zal zeker fantastisch worden . Mijn hoofd zit vol met plannen en er zijn nog wel wat avonturen die op ons wachten…

Bedankt voor dit interview, Michael, u sluit af met….

Eerlijk gezegd zouden we graag op het Waregem Festival gestaan hebben. Dus lezers, help ons deze drom waar te maken…dit moet gewoon lukken…

Bernd, kom hier!!!