Vooreerst gefeliciteerd met jullie ‘album van het jaar’ bij Dark Entries. Jullie eerste reacties?

Nick: Fantastisch, dank u wel…

Stefan; Een fantastisch goede muzieksmaak hebben jullie daar in België!

Hoe waren de persreacties tot nu toe? Meer in het bijzonder in jullie thuisland Zweden dat we nu niet meteen kennen als een grootleverancier van wave in al z’n varianten… ?

Nick: De reviews zijn internationaal altijd heel goed. Vooral in Duitsland zijn ze fantastisch. In Zweden, waar we vandaan komen, hadden we niet zoveel reviews maar het alternatieve muziekmagazine “Zero” riep “Afterglow” al kort na het verschijnen in augustus uit tot album van het jaar!

Zijn er in Zweden een aantal groepen actief waar we maar beter ons oor eens bij te luister leggen volgens jullie?

Nick; Als we het over post punk of gothic moeten hebben raad ik alvast Principe Valiente aan, momenteel zijn ze trouwens bezig met de opnames van hun nieuwe album.

Stefan; Inderdaad, ik denk ook aan Principe Valiente en verder Joy Serene enTiger Lou, maar dat is het dan zowat…

Nick: Ik kan eigenlijk nog enkel Lip Service aan dit lijtsje toevoegen, volgens mij hebben ook zij in 2009 hun beste muziek gemaakt op “Silent Empire”.

“Afterglow” is in tegenstelling wat sommigen zouden kunnen denken niet het debuut van The Exploding Boy. Doch het ging allemaal heel snel. Kunnen jullie een keer kort beschrijven wat er allemaal is gebeurd tussen het titelloze debuut uit 2007 en deze “Afterglow”?

Stefan: Twee leden verlieten de groep, we waren dus een periode in rouw om nadien helemaal opnieuw vanuit het niets te beginnen…

Nick: Na ons eerste album zochten we contact met dj’s uit Duistland en Frankrijk die onze muziek oppikten en onze muziek op hun fuiven en lokale radiostations begonnen draaien. Eind 2008 hadden we “40 Days” klaar, meteen het eerste nummer voor “Afterglow”. We stuurden het opnieuw rond naar onze internationale contacten en het werd vrij onmiddellijk een cult hit.

Johan: Het was vooral hard werken maar uiteindelijk worden we daar nu met alle respons dubbel en dik voor beloond.

Kunnen jullie eens kort de huidige bandleden aan ons voor stellen en hun muzikale achtergrond kort toelichten?

Stefan: Ik zorg mee voor de zang en speel de elektrische gitaar bij The Exploding Boy. Ik speelde al in één industrial band en heb me wat bezig gehouden met het componeren van muziek en het schrijven van nummers. Het meeste van m’n tijd speelde ik in waardeloze punk bands.

Johan: Bij de band verzorg ik de vocalen en speel akoestische gitaar. Ik speelde vroeger in twee indie bands Prune en Fake Moss. Ik ben vooral een groot muziekliefhebber en luister naar alles wat zich situeert tussen synth muziek, industrial tot indie en post punk.

Nick: Ik ben van de groep wellicht diegene met de duidelijkste gothic wortels, daarnaast ben ik een groot liefhebber van ’80 new wave. Dan is er ook nog Lars, die een zeer ruime muzikale horizont kent los van welke stijl dan ook. Hij was vroeger actief bij het best populaire Run Level Zero en maakte wat elektronische muziek onder zijn alias “Kodji”.

Dark Entries beschouwt “Afterglow” als de ultieme balans tussen post punk, gitaar wave en de meer melancholische goth tonen… gaan jullie akkoord met deze labels?

Stefan: Dit lijkt me een eerlijke beschrijving en helemaal niet vreemd gezien we in een land leven waar de zon maar gedurende 1/3 van de dag schijnt.

Nick: Onze invloeden gaan natuurlijk wel breder dan wat jij hier noemt maar wat jij beschijft is inderdaad de lijm die de groep samen bracht. Het is een mix van indie pop, indie rock en goth. Wijzelf noemen het indie goth.

Persoonlijk beschouw ik The cure als een grote invloed gezien de naam van de groep me geplukt lijkt van de b-kant van The Cure’s “In Between Days” singel ... “The Exploding Boy”…

Nick: Ik ga het niet ontkennen, The Cure is een invloed maar minder dan je denkt.

Johan: De groepsnaam is eigenlijk meer een toevalligheid... Iets wat al jaren in m’n hoofd rond spookte.

Nick: De naam is niet gekozen omwille van de directe link met The Cure. Wat we wel doen is af en toe refereren aan onze invloeden in nummers, titels, flarden tekst… op die manier kan het publiek makkelijker een connectie maken en meteen ook bepaalde zaken herkennen die voor hen, maar ook voor ons typerend zijn.

Welke zijn eigenlijk invloeden buiten de muziek om?

Nick: Zoals al eventjes aangehaald denk ik dat het leven dat we leven hier in Stockholm, Zweden de grootste impact heeft. De melancholie, koud en donker, maar met een vrolijk overlevingsinstinct er bovenop.

Stefan: Hmm, voor mij toch sigaretten en alcohol…

Nick: Mja, het nummer “40 Days” handelt over 40 dagen aan stuk uithangen in dezelfde club tijdens de zomer en de angst die toeslaat om zoiets uit te zitten… eigenlijk is dit nummer gebaseerd op een reële ervaring.

“Afterglow” klinkt alsof alle nummers nagenoeg zonder veel inspanning tot stand kwamen, alles lijkt op het juiste moment op de juiste plaats te vallen... het lijkt alsof de chemie op “AfterGlow” voor de volle 100% z’n werk deed?

Nick: Da’s inderdaad hoe wij het ook voelden toen we het resultaat voor het eerst hoorden. Alles valt mooi op z’n plaats maar het is nog altijd een ruwe diamant, niet glad gestreken.

Johan: We namen op wat we zelf wilden horen, goeie melodiën, goede gitaar riffs en goeie keyboard lijnen.

Nick: Het geluid van The Exploding Boy wordt eigenlijk vooral klaar gestoomd door Lars. Wij komen aandraven met ideeën, een tekst, een melodie,… en Lars maakt er een perfect geheel van.

Hebben jullie persoonlijke favorieten op het album en zo ja, de welke?

Johan: Het meest positieve van het album is dat het aanvoelt als één geheel. Ik hou van alle nummers.

Nick: Mijn favoriete nummer op het album is ongetwijfeld “Heart of Glass”. Het is het eerste nummer dat we allen samen in dezelfde kamer schreven en spontaan ontstond uit het niets. Dat allemaal in drie uur. Dat was inderdaad zo’n moment waarop die chemie voor de volle 100% z’n werk deed. En gezien het een vrij elektronisch nummer is en ik verantwoordelijk ben voor de synths hou ik er uiteraard dubbel van!

Zijn jullie het eens als ik zeg dat “Afterglow” een nostalgische jaren ’80 sfeer in zich meedraagt? Of is The Exploding Boy gewoon een nostalgische band?

Stefan: Ik denk dat de wereld permanent in een nostalgische roes verkeerd.

Nick: De jaren ’80 waren muzikaal een zeer interessante en fantastische periode. We luisteren zelf veel naar groepen uit die periode, maar ook naar heel wat meer recente groepen. Een combinatie van goede muziek uit het verleden en het heden dus.

Stefan: Eigenlijk kijkt elkeen op één of andere manier voortdurend achterom, is het niet om van een sfeer of een geluid te houden en het te omarmen dan wel om het te verwerpen en iets volledig nieuw te proberen creëren.

Nick: Maar nostalgisch… Neen.

Na zo’n sterke release zal het niet makkelijk zijn voor de groep om dit succes in de toekomst te evenaren… Hoe kijken jullie hier tegen aan?

Nick: Niet op die manier eigenlijk. We maken in eerste instantie muziek voor onszelf en niet de muziek waar de mensen naar vragen. Deze keer sloegen we de nagel op de kop, heel wat mensen houden van “Afterglow”. Hopelijk zullen ze evenveel houden van hetgeen we na dit album gaan doen, maar uiteraard zal ons geluid nooit volledig verloren gaan.

Johan: Ik denk ook niet dat het maken van een nieuw album na “Afterglow” een groot probleem zal zijn... Alles verliep zeer vlotjes en ik hoop dat dit ook zo zal zijn bij een volgende album.

Zijn er al concrete plannen voor de toekomst?

Stefan: Momenteel zijn we aan het overwinteren om na de winter met volle moed opnieuw te starten.

Johan: Yep, er was de laatste tijd heel wat te doen rond de groep dus hadden we allemaal nood aan kalme eindejaarsdagen.

Om te eindigen; welke zijn de beste albums van 2009 volgens de leden van The Exploding Boy?

Johan: Ik meen dat de twee bands in jullie lijstje na ons, The Editors en The Horrors, echt keigoede releases hebben uitgebracht. Ik hou vooral van The Horrors!

Nick: Wel, sommige mensen vergelijken ons met een andere Zweedse groep,The Mary Onettes, waarvan ik nog nooit iets heb gehoord. Maar als ze echt zo goed zijn als ons moeten zij wel worden genomineerd.

Steafan: Ik heb in 2009 niet naar muziek geluisterd ik bekeek enkel tv series.

Nick: Ach, er is zoveel goede muziek maar minstens evenveel rommel. Meestal luister ik naar mijn favoriete oude platen… Ach, misschien ben ik uiteindelijk toch wel ietwat nostalgisch.

Bedankt voor het interview en hopelijk mogen we jullie gauw live ontmoeten in België!

Nick: uit naam van de ganse band een groot dank u wel en ooit zullen we een keertje in België staan zeer zeker… en ook onze dank aan al diegene die ons album hebben gekocht of nog zullen kopen.

The Exploding Boy