DE: Laat me jullie eerst proficiat wensen met jullie dubbel en dik verdiende finaleplaats! Ik las dat jullie al enkele jaren met verschillende projecten meedraaien in het Rock Rally parcours, ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat dit heel goed voelt. Om het een beetje tastbaarder te maken voor onze lezers: wat staat er op de spel? Wat, naast de spreekwoordelijke eeuwige roem, slepen jullie in de wacht als jullie deze prestigieuze titel winnen?

BW: Aan de eerste plaats is een geldprijs van 10.000 euro verbonden. Dit is de hoofdprijs, uiteraard is op het grote podium van de AB staan en überhaupt in de finale van Humo's Rock Rally al een heel mooie referentie op zich naar bijvoorbeeld toekomstige optredens toe. Als enige Limburgse en enige rockband voelen wij ons ook wel een beetje het vreemde eendje in de bijt, maar tegelijkertijd een band die iets uniek kan neerzetten en staat te popelen om de relevantie van Humo's Rock Rally uit te dragen naar de toekomst toe. Maar voor ons is het altijd het belangrijkste geweest dat we gewoon ons eigen ding kunnen doen, 'Much Against Everyone's Advice', zoals het album van Soulwax. Dat Humo dat meer en meer kan smaken is uiteraard heel plezant, maar wat er ook gebeurt, wij zijn ons zeer bewust dat we enkel door even hard te blijven werken en koppig te zijn, verder zullen komen, ook los van de Rock Rally. We proberen dus een gezonde balans tussen nuchterheid en trots uit te dragen. Alles wat nu nog komt, welke roem of prijs dan ook verbonden aan de Rock Rally, is voor ons eigenlijk extra.

DE: Zoals reeds aangehaald is dit dus niet jullie eerste deelname aan de Rock Rally. Met welke groepen stonden jullie er in het verleden en hoe ver zijn jullie toen geraakt?

BW: 2 jaar geleden stonden Sigi, Simon en ik ook nog als enige Limburgse band in de finale met het project van Sigi, Ugly Weirdo. Het eerste project waarmee we in 2012 erbij waren, toen Sigi zijn bas nog groter was dan hemzelf, was The Insect Soldiers of the Sky. Ook in 2014 en 2016 stonden we met deze band in de halve finale. Met Hugs of the Sky spelen we nog regelmatig nummers van The Insect Soldiers of the Sky, want eigenlijk is Hugs of the Sky een fusie tussen The Insect Soldiers en Hugs (mijn vroegere soloproject). Dit jaar stond ik ook in de preselectie met mijn huidige soloproject Baruch Williamson, wat de teller toch al op 12 Rock Rally-optredens zal brengen na de finale. 't Is nu wel de laatste keer geweest (lacht).

DE: Hoe hoog schatten jullie je kansen op de eindwinst in? Welke groepen lieten bij jullie een goede indruk na en zijn volgens jullie te duchten tegenstanders?

BW: Ik ben persoonlijk het hardst gecharmeerd door Uma Chine, die toch een zeer hedendaagse sound weten neer te zetten. Ook bij de andere bands zit heel wat talent binnen hun respectievelijke genres, maar die genres zijn minder mijn ding. Onze drummer Seppe is ook wel fan van Wolker. We proberen echter niet te veel naar de rest te kijken en uit te gaan van eigen sterkte, da's het enige wat we kunnen doen. We gaan er alles proberen uit te halen maar om procenten te plakken op onze kans op eindwinst... Ik weet ondertussen dat Humo toch redelijk onvoorspelbaar redeneert en er zoveel factoren mee spelen, iedereen maakt in mijn ogen even veel kans.

DE: Tijdens de halve finale coverden jullie ‘Kontrole’ van De Brassers. Was deze verrassende keuze vooral een eerbetoon als trotse Limburgers, of hebben jullie een grotere band met het wave genre dan jullie sound doet vermoeden?

BW: Het is niet noodzakelijk wave, maar ik denk dat bij ons allemaal wel minstens een soort punky attitude te bespeuren valt. We bestempelen ons dan wel als psychedelische rock, maar eigenlijk gaat het live bij momenten even zeer tot psychedelische punk of zo. Ik ben het absoluut ook niet eens met sommige mensen die beweren dat 'hiphop de punk is van de 21e eeuw'. Ik denk dat punk en wave nooit heeft opgehouden te bestaan en er nog steeds heel interessante, vernieuwende dingen gebeuren binnen die genres. We proberen ons echter niet noodzakelijk achter één genre te verschuilen: met Kontrole klopte het gewoon, een steengoede Limburgse song met een inhoud waar wij onszelf heel hard in kunnen vinden en die met de nodige extra elementen eigenlijk heel Hugs of the Sky klonk. Wat punk is aan psychedelica, en psychedelisch aan punk, dat zijn wij.

DE: Om de wave verf nog wat dikker uit te smeren werden jullie verrassend gevraagd als opener tijdens de tournee van The Sisters Of Mercy. Ik denk dan dat heel wat van onze lezers graag de pieren uit jullie neus vissen hoe het er daar zoal achter de schermen aan toe ging, hoe de heer Eldritch in de alledaagse omgang was en of het hun eigen keuze was om jullie dit voorrecht aan te bieden. Kom dus maar op met die sappige verhalen!

BW: Deze tournee is verplaatst naar maart 2021! We hebben dus nog niet meteen sappige verhalen te vertellen, maar normaal was deze tour in maart 2020. Het was allemaal vrij last minute geregeld, maar op dat moment wist ik weinig van The Sisters of Mercy. Ondertussen hebben we al wel wat research gedaan en staan we nog harder te popelen om Andrew te ontmoeten, deze man is toch wel een icoon van revolutionair denken binnen de muziek.

DE: Het is aanlokkelijk om ons blind te staren op jullie psychedelische kant, maar wie goed luistert hoort ook flarden Britpop, soulvolle gitaarrock tot invloeden van David Bowie en The Kinks. Jullie invloeden reiken duidelijk heel ver. Kan je even onze gids zijn doorheen jullie muzikale heldenparcours?

BW: De band die ons allen bindt, is zeker en vast Queens of the Stone Age. Ik denk dat onze gemeenschappelijke deler zich dan ook vooral in het gitaarwerk bevindt, met ook bijvoorbeeld een Amenra of Oh Sees, hoewel enkelen ook zeker graag raven en vettige elektronica beluisteren. Zelf beluister ik gewoon de muziek die ik goed vind en me intuïtief raakt, het verloopt een beetje in fases. 2 jaar geleden was ik geobsedeerd door Aphex Twin, tijdens de lockdown werd ik opgeslorpt door The Brian Jonestown Massacre... Wanneer muziek je plots en uit het niets raakt, ontstaat magie, ik denk dat het weinig zin heeft daar een systematiek achter te zoeken.

DE: Ik heb persoonlijk bitter weinig met psychedelische muziek, al ging er wel een wonderlijke wereld voor me open toen ik voor het eerst The Soft Bulletin van The Flaming Lips en niet veel later een optreden van hen zag, zoals geweten een speciale ervaring. Wat was (waren) voor jullie (een) eye-opener(s) binnen dit genre die deed besluiten om zich verder hierin te verdiepen?

BW: Voor ons is het nooit een 'keuze' geweest om psychedelische rock te gaan maken, ik zal ook nooit een nummer schrijven met de gedachte 'nu ga ik dit eens maken'. Wat we intuïtief brengen, lijkt echter het best in dit vakje te passen, en voor A&R-redenen moet het gewoon om er 'iets' op te plakken. De laatste jaren is er binnen dit genre een ontploffing geweest met Tame Impala, King Gizzard & The Lizard Wizard, Kikagaku Moyo... maar wij bewogen ons al met The Insect Soldiers of the Sky in een gelijkaardig veld. Voor mij is er dus nooit echt een revelerend moment geweest waarbij ik dacht 'ok, laten we psychedelische rock gaan brengen'. Het is allemaal heel organisch en intuïtief gekomen tot waar we nu staan, en mensen horen er maar in wat ze willen.

DE: Naast het muzikale speelt de factor humor ook duidelijk een belangrijke rol. Zo is er het concept achter jullie laatste album (daarover straks meer) maar ook bij de videoclip van het nummer Beheaded Knight kunnen we de neiging om constant de kreet Ni! Ni! Ni! Monty Python gewijs ten berde te brengen moeilijk onderdrukken. Hebben jullie ook binnen dat aspect rolmodellen die jullie gevoel van humor perfect weten te raken?

BW: Monty Python is er zeker één van! We zijn ook allen grote fans van bepaalde Vlaamse comedy zoals Wim Helsen, Neveneffecten of Het Eiland. Ik denk dat er altijd een soort absurd, surrealistisch element meespeelt als je in dit land als kunstenaar aan de slag gaat. Er zijn mensen die daar gek van worden, maar voor ons lijkt het geen zin te hebben om je daar aan op te jagen en is het gewoon pure vreugde en plezier dat we dit überhaupt kunnen doen (wat absoluut niet evident is natuurlijk). Het is op die manier dat we de zaken wat hebben leren relativeren, en ook in het totaalconcept dat gepaard gaat met onze muziek, toch eerder opteren voor luchtigheid dan voor zwaarte. Hoewel ik in de teksten toch ook maatschappijkritisch probeer te zijn, kortom: leven is vreugdevol sterven!

DE: Achter de plaat gaat een heel verhaal schuil, dat zich afspeelt in het middeleeuwse cyberpunk landschap Garbago. Hou onze lezers niet langer in spanning en doe dit ongetwijfeld boeiende verhaal eens uit de doeken.

BW: Achter de laag humor zit een diepe ontevredenheid over de kapitalistische structuren en mechanismes die onze werkelijkheid beheersen. Door daar op een luchtige manier mee om te gaan, kunnen we dit soort problemen misschien beter kaderen dan moraalridders die met het vingertje staan te wijzen. Maar àl onze muziek gaat maar over één ding: een kritiek op de kapitalistische destructie van de natuur. Zolang er niets verandert op het vlak van productie, registratie, distributie en welvaart niet fairder zal verdeeld worden, zullen wij verhaaltjes brengen die mensen een glimps van een alternatief kunnen tonen. Garbago is in mijn ogen dan ook het symbool voor de kapitalistische, vervuilende wereld (garbage), de ridders die er tegen proberen te vechten worden onthoofd en tot zwijgen gebracht. Ik denk ook dat er hier heel wat ruimte is voor interpretatie, de videoclip heeft voor mij niet meer concrete inhoud dan een abstracte idee rond vermogen uit onvermogen.

DE: Jullie zijn afkomstig uit het Limburgse Peer en zeggen jullie roots in jullie geluid te implementeren. Wat moeten we ons daar precies bij voorstellen?

BW: Eigenlijk is enkel Seppe, de drummer, afkomstig uit Peer. We zijn wel allemaal afkomstig uit Limburg. Onze roots zit in het geluid geïmplementeerd, in de eerste plaats letterlijk, fysiek: het geluid dat je kunt horen is opgenomen in Limburg en er zitten nu en dan ook geluiden van dieren uit de streek tussen. Maar anderzijds zit er ook een idee van minoriteit in, Limburgers zijn een boerse minderheid, maar dit simpele knutselen en aan elkaar plakken van geluiden, past perfect binnen ons totaalconcept van 'DIY'-ridders en bevechters van muzikaal onrecht. We kunnen volledig onszelf zijn binnen dit project, er komt heel weinig 'acteren' of 'transformatie' aan te pas, wij zíjn gewoon simpele Limburgers.

DE: Als jullie winnen zou het 16 jaar na de overwinning van Evil Superstars zijn. Volgens mij nog steeds een van de meest eigenzinnige en beste winnaars van de Rock Rally. Eveneens Limburgs en al even prettig gestoord. Een gouden combinatie?

BW: Welke combinatie bedoel je precies? Ik denk niet dat er in Limburg meer prettig gestoorde mensen wonen dan in andere provincies of dat er betere muziek wordt gemaakt.

DE: Jullie laatste plaat verscheen bij het Gentse Wagonmaniac label. Een label waar we de laatste tijd heel wat fijne dingen van mochten ontvangen. Was dit jullie keuze of kwam de vraag van Luc zelf?

BW: Luc heeft ons gecontacteerd kort voor of na de release van ons tweede album Current Weather, als ik het juist herinner. Tot nu toe is de samenwerking zeer vlot en professioneel: onze platen staan online, we krijgen wat meer recensies binnen en Luc doet promo. Super cool dat Luc ons wou helpen, mensen die zo gepassioneerd en diep in de muziek zitten, verdienen alleen maar het grootste respect!

DE: Omdat we in deze tijden (voorlopig?) enkel nog kunnen dromen van tot de verbeelding sprekende festivalaffiches ten slotte nog een spelletje. Stel dat je een droomaffiche mag samenstellen hoe zou deze eruit zien? En omdat we zo lang zonder festivals gezeten hebben mag je ineens twee podia vullen, addertje onder het gras is dat één podium enkel Rock Rally deelnemers van door de jaren heen mag bevatten.

BW: MAIN STAGE

QUEENS OF THE STONE AGE

WARPAINT

TY SEGALL

STEREOLAB

OH SEES

MELODY'S ECHO CHAMBER

THE BRIAN JONESTOWN MASSACRE

LA LUZ

DEERHOOF

FLOWERS

HUMO CLUB

DE BRASSERS

EVIL SUPERSTARS

dEUS

WHISPERING SONS

UGLY WEIRDO

THE HICKEY UNDERWORLD

LILI GRACE

FLOAT FALL

RED ZEBRA

PSYCHO 44

DE: Rest ons enkel nog jullie veel succes te wensen op de finale. Als jullie de gouden medaille op zak hebben, eeuwige roem jullie ten deel is gevallen en jullie het verjaardagsfeestje van Kim Kardashian mogen opluisteren, denken jullie dan ook nog even aan ons? Gaan we dat afspreken?

BW: We zullen Kim en Kanye de groeten doen!

Hugs Of The Sky

Humo's Rock Rally