‘Crumbs’, je laatste cd, is ongetwijfeld de meest politieke die je ooit gemaakt hebt. Tot nog toe was je benadering eerder zuiver artistiek. Wat heeft je ertoe gebracht om openlijk politieke standpunten in te nemen in je werk?

Met vorige platen van Sieben raasde ik naar de studio, sloot ik de deur en liet ik de wereld achter. Ik wou mijn eigen wereld scheppen, en een bijzondere sfeer die paste bij het thema van de muziek. Bij ‘Crumbs’ zijn de wereldgebeurtenissen me gevolgd in de studio. Ik kon ze niet van me afschudden, noch de woede die ik erover voelde.

Er zijn wel meer artiesten die de kracht van geëngageerde muziek herontdekken. Maar er is ook een omgekeerde beweging. Politieke bewegingen die xenofobie, isolationisme, conservatisme, vulgariteit, autoritair leiderschap, oorlogszucht en nationalisme prediken hebben de wind mee. Trump in de VS, de Brexit in het Verenigd Koninkrijk… Wat zie jij als de oorzaken van deze ‘populistische’ beweging?

De wereld bevindt zich op een keerpunt, er zijn grote veranderingen aan de gang. De wereld is samengetrokken en gekrompen. De grensmuren worden opgetrokken. Populisten drijven op verdeeldheid, de verdeeldheid van de mensen. Ze vallen het intellect aan, ze kijken neer op gezond verstand en koelbloedigheid. Het is een gemakkelijke maar gevaarlijke weg naar macht en controle. Wie had er bijvoorbeeld zien aankomen dat we in een vingerknip zouden terugkeren naar een koude oorlog-scenario? Het is alsof twee landen hebben besloten om de spanning op te drijven om in eigen land steun te verwerven, om hun agenda door te duwen en om maximaal profijt te trekken uit de chaos die eruit zou voortvloeien.

Mensen die kritisch staan tegenover politiek geladen muziek zullen erop wijzen dat dergelijke liederen niet ‘tijdloos’ zijn. Ik zou daarop antwoorden dat klassieke, ‘tijdloze’ platen steeds erg betrokken zijn op het tijdstip waarop ze opgenomen zijn. Wat denk jij ervan?

Een goed nummer is een goed nummer. Maar zoals je zegt is het steeds verbonden aan het tijdsgewricht waarin het opgenomen is, zowel in geluid, productie als wat de inhoud van de tekst betreft.

Hoe kan een mens niet houden van een nummer als ‘I Will Ignore The Apocalypse’ met de zin ‘Een betere natuur zal overleven’? Of van de satire die je maakt op ‘Here’s The News’? Je maakt goed gebruik van humor op ‘Crumbs’. Neem je bewust de rol op van de nar om je boodschap te verspreiden?

Humor is erg belangrijk voor mij. En het is iets dat ik nooit echt heb kunnen verwerken in vorige platen van Sieben. Over het algemeen paste het niet bij platen als ‘Ogham Inside The Night’ of vele van de vroegere album. ‘Sex & Wildflowers’ en ‘Desire Rites’ hadden wel wat geniepige humor in zich, vermoed ik. Met ‘Crumbs’ moest ik wel lachen en grollen, anders kon ik enkel schreeuwen en klagen. Maar het is galgenhumor.

‘Crumbs’ is natuurlijk een woedende en ‘dark enough’ plaat, maar je lijkt toch te eindigen op een positieve noot. Nummers als ‘Liberal Snowflake’, ‘Forge A Better World’ en ‘We Will Be Alight’ zijn erg optimistisch. Je lijkt te geloven dat we de problemen die je op de cd aankaart wel aankunnen. Waar komt die hoop vandaan?

‘Crumbs’ kan grofweg onderverdeeld worden in drie soorten liederen, steeds met de nodige zelfrelativering: ‘kwaad’, ‘zo woedend dat het me niet meer kan schelen’ en ‘positief’. Mijn hoop is dat fatsoenlijke mensen hun stem verheffen tegen de stroom van angst en haat.

Je bent zichtbaar kwaad over de Brexit, maar ik heb het gevoel dat tegenstanders van de Brexit de Europese Unie idealiseren. De Unie geeft veel macht aan de niet verkozen Commissie en enkel gelimiteerde controle aan het Parlement. Mensen hebben het gevoel dat ze bestuurd worden door technocraten die uiteindelijk dichter staan bij commerciële lobby’s dan bij het gewone volk. Wat zou je hen zeggen?

Ik ben het tot op een zekere hoogte eens. Ik zie het Europese Parlement zeker niet als volmaakt. Grote bedrijven kunnen hun wil doordrijven, contracten kunnen nog steeds op dubieuze wijze verkregen worden, zoals bij alle regeringen, enzovoort. Maar hoe je het ook bekijkt, het is beter dan wat we hier in het Verenigd Koninkrijk hadden. Een betere verdeling van de rijkdom naar armere regio’s toe, betere milieubescherming, betere bescherming van werknemers en ga maar verder, op vele vlakken. Ten tweede is de stem van het verenigde Europa vaak zinvoller en rationeler dan die van de VS, Rusland, Korea of Arabische landen op het wereldtoneel. Ten derde komt het verlaten van de Europese Unie neer op een economische zelfmoord op vele vlakken. Europa is onze buur, onze belangrijkste handelspartner (in twee richtingen) en de Unie is economisch zinvol op verschillende niveaus. Maar algemeen moet de wereld toch komaf maken met de macht van de ‘big business’, met noties als ‘aandeelhouders’ en ‘economische groei’. En dat 20 mensen de helft van de wereldrijkdommen bezitten is ‘een ziekte’, om mezelf te citeren. De Unie zijn uiteindelijk betere machthebbers dan diegenen die we nu zouden kunnen krijgen, uit ons eigen midden, terwijl we veinzen geen deel uit te maken van de wereld.

Je hebt heel wat landen in Europa bezocht, en ze hebben je muzikaal beïnvloed. Ik denk hierbij in het bijzonder aan de ‘Norse’, ‘Lietuva’ en ‘Briton’ ep-reeks, die je later hebt samengevoegd tot de cd ‘The Old Magic’. Je hebt ook een achtergrond in de neofolk scene – je werkte intensief samen met Sol Invictus en Tony Wakeford – waarin de idee van een ‘Europese cultuur’ erg belangrijk is. Wat verenigt volgens jou deze diversiteit aan landen? Bestaat er een Europese cultuur?

Er zijn veel culturen en vele wegen in een globale wereld. Dit moeten we erkennen. Ik denk dat we wellicht meer met elkaar gemeen hebben dan met landen die geografisch verder af liggen, maar er bestaat niet zoiets als één Europese cultuur. Dat hoeft ook niet. We zijn prachtig in onze verscheidenheid. Maar in één unie staan we sterker, en zijn we bovendien minder geneigd om met elkaar te vechten.

Nu we het toch over je ep-serie hebben. De Belgische artiest Empusae heeft recent een eigen versie gemaakt van ‘Užupis’, een nummer uit je Lietuva EP dat ook opgenomen is als ‘On The Other Side Of The River’ op ‘The Old Magic’. Wat vond je daarvan?

Ik hou echt van hetgeen hij ervan gemaakt heeft. Het is altijd fijn om te horen wat anderen maken van je eigen werk, en wat zij toevoegen aan of weglaten uit het origineel. Ik heb hetzelfde gedaan in de tegenovergestelde richting. Ik heb het werk van Nicolas in de Sieben-stijl geremixt en het was echt leuk om te doen.

Je hebt dit jaar ook op het Rebellion festival gespeeld, het grootste punkfestival ter wereld. Ik vind het geweldig dat je uitgenodigd bent, maar onze recensent op het festival schreef dat je er een buitenstaander was en dat velen in het publiek je helemaal niet kenden. Hoe kwam je deelname tot stand en hoe kijk je erop terug?

Ik vind het geweldig om op Rebellion te spelen, en ik hou van de uitdaging om voor een publiek te spelen dat nieuw voor mij is, net zoals ik nieuw ben voor hen. Ik heb dit jaar twee keer op Rebellion gespeeld, en ik had er al eens gespeeld een paar jaar geleden. Het is natuurlijk moeilijk om mensen naar je optreden te lokken aangezien er zoveel te doen is op hetzelfde moment, en ook omdat dergelijk evenement voor veel mensen een stuk gebaseerd is op nostalgie. Ze gaan vanzelfsprekend liever kijken naar de dingen die ze reeds kennen. Het is waarschijnlijk niet de gemakkelijkste plaats om ‘ontdekt’ te worden, maar het is een fantastisch evenement waar ik steeds van geniet, en het is een ware vreugde om er te spelen. Ik ben er vier keer geweest en heb op twee edities kunnen optreden. En het is een leuk nieuw publiek voor mij, waarvoor ‘Crumbs’ toegankelijker is dan mijn vorige platen.

Net als vele onafhankelijke artiesten kies je ervoor om je muziek te verspreiden via bandcamp. Het betekent dat iedereen gratis naar je muziek kan luisteren en dat er slecht een deel zal betalen voor een download of voor de fysieke cd. Wat zijn voor jou de voor- en nadelen van bandcamp?

Ik vind bandcamp echt versterkend. Om te beginnen kun je het aantal keren dat mensen gratis naar je plaat kunnen luisteren vooraleer ze overgaan tot een aankoop bepalen. Ik heb dat bij mij op drie gezet, wat dus betekent dat je drie keer de volledige plaat kunt aanhoren alvorens je beslist om te kopen. Ik breng mijn platen digitaal in tandem uit op bandcamp en via een verdeler – AWAL in mijn geval – die mijn plaat via zo’n 250 sites te koop aanbiedt. Als iemand mijn album van bandcamp koopt krijg ik 85% van de som. Als iemand via iTunes of de meeste andere platformen koopt, krijg ik slechts 60%. Met de kleine marges die vandaag gangbaar zijn is dat een aanvulling op het erg karige inkomen van een – niet zo financieel succesvolle, en dat is beleefd uitgedrukt – ‘nicheartiest’ als mezelf.

Sieben: website / bandcamp / facebook

Foto's: Mal Michelow

Lees onze vorige interviews van Sieben:

• 2015: Ik heb de Sieben-sound veranderd. Het nieuwe geluid is meer punchy en direct.
• 2012: 7JK (een samenwerking tussen Sieben en Kob Karma): Wat gemeenschappelijk is voor beide projecten zijn de melancholie en het emotionele concept van de muziek.
• 2010: Star Wood Brick Firmament