De eerste avond van het enige wave festival in België begon gek genoeg met het thema Woodstock. Bezoekers werden voorzien van de nodige attributen hiervoor, wat het gekke tafereel opleverde dat de zwartste zielen eens door een roze zonnebril keken, letterlijk dan. Ondanks de flower power bracht de line-up ons heel andere muziek.

Er werd na de nodige perikelen beslist dat de eerste groep Irish Coffee was en niet een covergroep van The Doors. Hun set kwam moeilijk op gang, deels door het gebrek aan genoeg publiek. Ook qua ritme wou het niet helemaal vlotten. Ze zagen er ook uit als een band die je zou vragen op een trouwfeest. Hun moeilijke start wordt echter ruimschoots goedgemaakt in de latere nummers. Er komt stilaan beweging in de zaal en ze verheffen zich nu moeiteloos boven het gemiddelde trouwfeest. Het genot is echter niet van lange duur, want plots komt iemand van de organisatie hen van het podium plukken. Onder luid boegeroep mogen ze zelfs geen laatste nummer meer spelen. Jammer van het einde in mineur en de gemiste climax. Zeker geen slecht optreden in deze eerder moeilijke omstandigheden.

Hierna de stevige punk rock van Twisted Nerve. De flamboyante zanger wijst ons erop hoe gelukkig hij is om hier te mogen spelen. Een stevige set waarbij het enthousiaste publiek zich in een half lege zaal laat gaan. De band geniet zichtbaar van het gejuich en laat enkele wilde nummers los op het gretige publiek. Voor sfeer en gezelligheid sowieso een dikke tien. Muzikaal brengen ze sterke muziek, maar net niet goed genoeg om werkelijk hits te zijn. Niemand ligt daar van wakker, de energie die ze meebrengen is alles wat we nodig hebben.

Hierna krijgt een coverband van Jimi Hendrickx het podium. Pijnlijke voeten dwingen deze reporter echter terug naar de tent. Peace, love en heel veel zwart op deze ietwat bevreemdende avond maken ons al warm voor de komende dagen.