Donderdag nu, 15 augustus. We starten stipt op de middag, hopelijk zijn de sandwiches al verteert, met het Engelse Empathy Test, moderne electro pop zonder het zeemzoete van het genre, aanrader en mooie opener op de synth scene. U mag alvast een sprintje trekken, de bands treden alternerend op, richting de Wave Cave waar Der Klinke met T-shirts gaat gooien en uiteraard hun electro wave op u loslaten. En zo gaat dat dan de ganse dag door. Sprintjes trekken, al vrees ik dat een drankstand wel eens wat roet in het eten zou kunnen gooien.

Wat eten en drinken betreft, via de website kunt u trouwens uw bonnen op voorhand aankopen en geniet u korting volgens het principe hoe meer u koopt, hoe groter de korting. Zo spaart u zeker in compagnie al wat pinten bij elkaar.

Signal Août 42, is electro met wat dancy tunes, en een zekere new beat intentie, tenminste de oude nummers waarmee ze ooit populair werden. Jacky Meurisse gaat er nog altijd voor, en ook al dateert het eerste levensteken van 1981, de groep bijft actueel nog altijd overeind, in onze review sectie leest u trouwens heel wat commentaar bij hun meer recente albums. Begin alvast via deze link!

Eigenlijk loont het best de moeite die donderdag, zowel op de synth scene, waar de eerder meer toegankelijke synth pop en new wave staat geprogrammeerd maar evenzeer in de Wave Cave. Laat ik hier vooral niet (meer) alterneren en even bij de synth scene blijven waar het feestje doorgaat tot ongeveer 23u30; de laatste noot is er voor de oudjes van The Stranglers, punk wavers van het eerste uur die met “Peaches”, “Strange Littel Girl”, “Skin Deep”, “No More Heroes” tot en met “Always The Sun” populair waren en blijven. Beslist de moeite dat kan haast niet anders, het geluid van een decennium en koude oorlog.

Als u weet dat daarvoor Ian McCulloch en zijn Bunnymen (Echo And The Bunnymen) hun ding hebben mogen doen kan het zeker niet meer stuk. New wave uit Liverpool, bekend om zijn kapsel maar ook om de vele hitjes die niemand met smaak onberoerd lieten en laten. Een paar titels? “The Cutter”, “Killing Moon”, “Bring On The Dancing Horses”, “Lips Like Sugar”,... Nog regelmatig verschijn verzameld werk van deze Bunnymen en de groep bracht in 2014 nog het album “Meteorites” uit. Te zien vanaf 20u45.

Daarvoor was u op de synth scene reeds opgewarmd door Time Bandits (vanaf 18u45 synth scene) een beetje de vreemde eend in de bijt al had die groep in de jaren 80 wel een paar grote pop hits in de lage landen, en kunnen ze misschien wat noorderburen overtuigen om een keer naar Waregem te trippen. The Primitives (16u45 synth scene) is andere koek, glam rock’n roll in al zijn onschuld en tot op de dag van vandaag bekend van hun monsterhit en mee bruller “Crash”, een nummer dat al de moeite loont om op zijn minst eens te gaan zien. Tristesse Contemporaine (15u05 synth scene) tenstlotte , is een internationaal, actueel trio dat minimale, rustige pop songs brengt die baden in een jaren 80 weemoed. Een rustpunt om gewoon lui van te genieten.

We zijn natuurlijk de Wave Cave niet vergeten want daar is het op donderdag net na de middag al meteen vuurwerk, ik vermelde Der Klinke (lees hier onze review van hun meest recente album “Decade”) reeds maar ook voor In Strict Confidence (14u15 Wave Cave). De groep was ooit razend populair met z’n warmbloedige melodieuze electro deunen, hoewel ze aanvankelijk eerder in de dark electro lade thuis hoorden. Eeuwen geleden dat meneer Ostermann nog eens in ons landje te zien was. Warme, dromerige electro deunen met her en der een tempowissel. Zodat u al kunt dansen. In 2009 besprak Dark Entries nog hun ep “My Despair”. Na deze In Strict Confidence is het de beurt aan Solar Fake (15u55 Wave Cave), electronische dark rock ontmoet synth pop zeg maar, van Sven Friedrich die ooit het mooie weer maakte in de gothic rock formatie Dreadful Shadows. In 2015 liet Dark Entries zich nog kritisch uit over hun “All The Things you Say”.

Het wordt altijd leuk met Cassandra Complex (17u45, Wave Cave) , electro wave, wave rock, wat dan ook... live is dit altijd een feestje dus verwacht Dark Entries iedereen op de eerste rij en niet alleen bij de grote cult hit “One Millionth Happy Costumer”. Rodney Orpheus maakt al sedert de tweede helft van de jaren 80 “War Against Sleep” en deelt de geboortestad met The Sisters Of Mercy, Leeds inderdaad. Feestje!

Gothic rockers aller landen verenigt u. Ontwaar de Nunhood, één van de meest vooraanstaande figuren uit het gothic rock wereldje, Artaud Seth, betreedt nog een keer met zijn officeel opgedoekte (tenminste voor wat studioalbums betreft) The Merciful Nuns (19u45 Wave Cave) het podium. Gitzwart en mysterieus, occult en bijna buitenaards met de notoire grafstem. Massa’s reviews van hun werk op de Dark Entries site, ik refereer naar hun dubbel lp “Nekrolog” die een mooi overzicht biedt van hun werk in de schaduw waar het altijd veel fijner is dan in het volle daglicht. Misschien wel de laatste keer om deze Merciful Nuns live aan het werk te zien, want dit is inderdaad een afscheidstoer.

Het Amerikaanse, in alternatieve middens relatief populaire She Wants Revenge (23u30, Wave Cave) mag de kaarsjes op donderdag uitblazen. U merkt misschien op dat er een groot gat gaapt tussen The Merciful Nuns en She Wants Revenge maar dat heeft allicht te maken met het feit dat de Olivier Daout Stage (tere ere van W-Fest fan Olivier Daout die kort na de editie van vorig jaar overleed) één en ander te beleven valt!

De Olivier Dayout stage gaat van start op donderdag om 16u30 met The ObsCure, een band die rararara, covertjes brengt van The Cure. Altijd garant voor een feestje, gewoon effe de ogen sluiten en je waant je op een Cure concert. Om 18u10 is het daar de beurt aan cult figuur Brain L. Reininger die muziekjes brengt van zijn cult band Tuxedomoon. Iets wat ie trouwens ‘s anderdaags nog eens herhaalt en op zaterdag en zondag op de VIP stage is het weer van dat. Het Ijslandse Kaelan Mikla (19u40) zal allicht uw harten stelen met hun Noorse minimal die wordt overstemt met de feeërieke edoch schreeuwerige stem van de nieuwe Björk. Exotisch en koud, maar toch een aanrader. Jaren 80 pop fenomeen The Blow Monkeys mogen om 21u20 de Olivier Daout Stage afsluiten. Jaren tachtig pop zonder schaamte.

Vergeet ondertussen niet te drinken en te eten (in die volgorde), want de eerste dag oogt al bijzonder fraai en er komen er na die donderdag nog drie aan! Uiteraard zijn er na de live optredens verschillende dj’s die aanschuiven zodat u uw energie tot in de vroege uurtjes kwijt kunt. Wat we hebben gehad kunnen ze ons niet meer afpakken. Sleutelwoord is hier, new wave! Zo op naar vrijdag... die dag krijgt u hier binnenkort op uw bord!

W-Fest!