|
Nieuwe Mongoolse internet sensatie combineert metal met traditionele folk en keelzang
14/01/2019, Henk Vereecken
|
|||||
The Hu creëerden hun eigen unieke genre dat ze Hunnu Rock noemen, een mix van een in heavy metal stijl dreunende bas met traditionele Mongoolse folk instrumenten zoals de tweesnarige paardenviool (morin khuur) en de eveneens tweesnarige Mongoolse gitaar (tovshuur) en dat in combinatie met de eeuwenoude traditionele techniek van de keelzang. De Mongoolse folkmetal band slaagde erin op zeer korte tijd enorm populair te worden nadat de video's for “Yuve Yuve Yu” en “Wolf Totem” miljoenen keren werden bekeken op YouTube tot verbazing van de bandleden zelf die dit succes allerminst verwachtten. Het zijn clips met woeste desolate steppenlandschappen en adembenemende vergezichten met zwartlederen motorbendes die over de steppe scheuren. De clips werden in drie maand tijd wereldwijd maar liefst 9 miljoen keer bekeken (ter vergelijking: Mongolië heeft 3 miljoen inwoners). Een verklaring voor de populariteit van The Hu is dat dit soort macho nationalisme in zijn verheerlijking van het nomadendom en zijn heroïsering van illustere voorvaderen als Genghis Khan iets is dat de stereotiepe mannelijke heavy metal fan aanspreekt. Bij songteksten als 'Kniel, gij verrader, gij die de namen van onze grote Mongoolse voorvaderen misbruikt' is het moeilijk om niet de link te leggen met de rol van metal in sommige ultranationalistische scenes. Maar anderen zien er dan weer een vorm van gesofisticeerde satire in zoals Laibach, met gebruikmaking van nationalistische thema's, kostuums en dramatische settings op de steppen om nationalistische verhalen te parodiëren. De band is dus ook al direct controversieel, inclusief een op het internet woedende discussie of de swastika op de gitaarhals nu ontleend is aan het boeddhisme of aan het nazisme. Voor buitenstaanders is het erg moeilijk om de nuances in de lyrics te vatten want die zijn dus volledig in het Mongools en de Engelse vertalingen zijn simplistisch. Zijn ze nu eigenlijk ironisch bedoeld? Volgens een kenner van de Mongoolse cultuur is het meer gecompliceerd en hebben The Hu zeker niet de bedoeling de traditionele Mongoolse cultuur en geschiedenis belachelijk te maken maar zit er wel degelijk maatschappijkritiek in de lyrics. Maar laten we een van de bandleden zelf aan het woord. “De visuals gebruikt in de video's evoceren zeker trots over onze nomadische cultuur” zegt Batshandas Altansukh, “maar de lyrics zijn eigenlijk het tegenovergestelde. Ze zijn zeer politiek en hoogst kritisch over de hedendaagse Mongoolse maatschappij en wat de band ziet als de neiging van het land om leeg te stoefen ('opscheppen' voor de Nederlandse lezer) over het verleden in plaats van er echt over te leren en het te respecteren. De motorbendes die over de vlakte rijden moet je dan ook in dat kader zien.” Voor de lezer stippen we nog even aan dat de Mongoolse maatschappij heden in een grote identiteitscrisis verkeert doordat de mogelijkheden van de moderne technologie clashen met de eeuwenoude tradities, dat het land dat lange tijd een satellietstaat was van de Sovjetunie, pas recentelijk (in de jaren 80) de overgang naar de democratie maakte en dat de oorspronkelijke hoofdstad Oerga nog steeds Oelan-Bator heet (wat 'rode held' betekent) nadat ze door de revolutionairen van de Mongoolse Volkspartij in de jaren 20 aldus werd omgedoopt en dat de hoofdstad die eigenlijk gewoon een kolonie joerds was pas toen in steen werd gebouwd. Na zeven jaar aan hun unieke sound te hebben gewerkt en geschaafd brengen The Hu in de lente hun eerste album uit. Wie interesse heeft in Mongoolse folkrock met keelzang kan ook eens de band Altan Urag checken of anders kunnen we Yat-Kha aanbevelen en Huun-Huur-Tu (beiden eigenlijk uit de naburige Russische autonome republiek Tuva waar zowel kamelen als rendieren worden gefokt en de laatste meer pure etnische folk).
|
Volgende besprekingen:
Bimfest (14 en 15 december 2018, De Casino, Sint-Niklaas) - Laat ik de knuppel maar meteen in het hoenderhok gooien: de 17de editie van Bimfest was om verschillende redenen fantastisch. De afwezigen hadden ongelijk, alweer!
Peter Murphy viert 40 jaar Bauhaus op W-Fest Announcement Party ! - Vooruit, Gent 1 december 2018
Dwaalspoor (17/11/2018, Stichting Max, Alphen aan den Rijn) - Scandinavië heerst!
LENE LOVICH BAND, MORGAN KING, KIRSTEN MORRISON - 40 jaar Lucky Number, B52, 1/10/2018
REBELLION 2018 - Punk is niet louter muziek
M'era Luna 2018 - Dag 1 - 11 augustus - Hildesheim - Dunkelheit für die Seele
M'era Luna 2018 - Dag 2 - 12 augustus - Hildesheim - Der Tag der Schönheiten
THE CURE - 40 jaar met de handjes in de lucht
ART ABSCONs (07-07-2018, The Secret Grove, Duisburg) - Wat ruist er door het Duisburgse struikgewas?
Trouwfe(e)st #2 - Een eigenzinnige huwelijksverjaardag
In 2016 volstonden 5 songs als eerste sublieme kennismaking met het Gentse Korinthians. Verzameld op de in eigen beheer uitgebrachte EP ‘Olympus’. Melodieus, toegankelijk, toegeeflijk aan eigen muzikale opvoeding. Maar volgens eigengereide geestdrift.
Nu, 3 jaren later, is het tijd voor het allereerste full-album : Chaos/Control. ...
Bodo Staiger is dood. De zanger-gitarist van de Neue Deutsche Welle (NDW) band Rheingold is dinsdag (4 december 2019) overleden, de doodsoorzaak is nog niet bekend. Rheingold schrijft over een plotselinge en onverwachte dood.
Met "Dreiklangsdimensionen" had het Duitse new wave trio, naast zanger en gitarist Bodo Staiger nog bestaande ...
Qua sound ergens halverwege de kosmische krautrock van Tangerine Dream (‘Berlin School’) en het minimalisme van Philip Glass (die van onder meer “Koyaanisqatsi”) of Steve Reich vinden we Craven Faults, een Brits project gevestigd in een oude textielfabriek in Yorkshire.
Na drie EP’s in de periode 2017-2019, ...
New wave uit Noeveren (Boom)! Hun korte self titled debuut “De Delvers” (onze review leest u hier), vol korte, gebalde, flitsende Nederlandstalige new wave en postpunk songs verscheen vorig jaar (2018). Op 13 december spelen De Delvers hun laatste concert van dit jaar (2019) in de Kleine Hedonist, Sint-Jacobsmarkt 34, 2000 in Antwerpen! ...
We hebben het er al uitgebreid over gehad: onze vrienden van Consouling Sounds kwamen dit jaar met een zeer prestigieus project aanzetten, waarbij men actief in vraag wil stellen hoe een platenlabel anno 2019 weerstand kan bieden aan het snel veranderende muzikale landschap.
Men riep Consouling in Residence in het leven, en voor de eerste ...
Eerder, vorig jaar, besprak ik reeds “Dark One”, waarbij enig speurwerk mij en u leerde dat deze Stigmata reeds tussen 1989 en 1993 een eerste leven kende en nu vooral het solo project van David Aboucaya betreft.
Met deze “Dust, Nothingness And Light” wordt nu een vervolg gepresenteerd, opnieuw in eigen beheer en ...
This CD review was translated to English by the author. You can read the translation here.
2019 is een goed jaar geweest voor de fans van old-school electro. Enkele maanden geleden besprak ik de nieuwe albums van Amnistia en Fïx8:Sëd8, 2 Duitse artiesten die mij nauw aan het hart liggen en een welverdiend plekje op de affiche ...
Als u al enige tijd mee gaat in de scene (lees een eeuwigheid) en dus niet zomaar een hipstertje of meelopertje bent dan zegt u deze naam vast nog iets. Dit duo rond Laurent en de feërieke verschijning Alastrelle is, zoals het goeie goths betaamt, weer onder de levenden. Hier bij ons was dit duo live een graag geziene gast, en hun albums ...
Deze groep was ooit relatief populair, een off shoot van Madre Del Vizio, veel meer dark wave en zelfs folk invloeden, licht tribaal en zelfs een beetje heidens. De groep werd vooral populair met de albums “Malleus Mallficarum”(1993) en “Ignis Fatus;Irrlichter”(1994). Nadien waren er nog wel tekenen van leven, zo was ...
Keith Brewer, de man achter het geliefde power electronics project Taint is vorige week overleden ten gevolge van een zeer agressieve darmkanker. Door de uitzaaiingen werd zijn doodsvonnis reeds na enkele maanden getekend.
Taint was al een tijdje niet meer actief, maar de man uit Texas bracht onder de naam Mania nog muziek uit.
Taint ...
Toegegeven, onze Dark Entries Nights hebben in 2019 nogal een elektronische draai gekregen. We willen andere donkere genres uiteraard niet verwaarlozen, maar we herinneren er graag aan dat België zijn naam gemaakt heeft in de electro, en wie er laatst bij was op het optreden van IC 434 zal ons niet tegenspreken.
De laatste Dark Entries ...
Het is een feit dat we niet veel Belgische groepen hebben die actief zijn in het neofolk genre. Dit jaar werd ik dan ook zeer aangenaam verrast door de nieuwkomers van La Merde (die we onmiddellijk ook in onze interviewruimte duwden) en zie, het einde van het jaar heeft nog een verrassing in petto: onze nationale trots in het genre, Weihan, ...