Ergens vonden we het wel jammer dat de Duitsers de Amerikanen van Changes voorgeschoteld kregen, en de Belgen het (weeral) met Rome moesten. Hierbij geen waardeoordeel over Rome vellend, maar Jerome Reuter en co waren al heel vaak te gast in ons land, wat van het in 1969 opgerichte (en een van de allereerste bands waar het neofolk label opgeplakt werd) Changes niet gezegd kan worden.

Toch zorgde FolkWorld voor een affiche waaraan we ons neofolk hart konden ophalen, met verder nog optredens van de nieuwe Belgische sensatie La Merde, het Poolse By The Spirits en een optreden van Awen, en de kans dat we die laatste in de buurt nog eens aan het werk zullen zien is uitermate klein en diende met beiden handen gegrepen te worden.

Zelf hielp ik een beetje mee met de voorbereiding van dit fijne initiatief. FolkWorld nam contact met me op met de vraag of ik geen leuke locatie en eventueel een Belgische band kende die in het concept zou passen. De keuze van De Wommel (een locatie die om begrijpelijke redenen steevast scoort bij neofolkers) en La Merde lag voor de hand, en werden dan ook meteen kenbaar gemaakt.

Toch vonden we het een beetje raar dat men er voor koos enkel kaarten in voorverkoop te verkopen, wie zonder kaart voor de deur zou staan zou, als we het goed begrepen, niet binnen mogen. Ik waarschuwde dat Belgen en voorverkoop een combinatie is die nooit gewerkt heeft, dat we een volkje van late beslissers zijn.

Zeker ook omdat het hier een genre betreft waar men in België sowieso niet warm voor loopt, en je hier steeds moet rekenen op de opkomst van Duitsers (en Nederlanders), maar die zouden naar alle waarschijnlijkheid niet zo ver rijden om nogmaals dezelfde groepen te zien. Toch werd onze goede raad met Duitse koppigheid in de wind geslagen. De voorverkoop was logischerwijs vrij tegenvallend, en toen we ‘s avonds in de Wommel aankwamen, en ik die dag zelf nog van een paar mensen de vraag kreeg gesteld of ze het er op zouden wagen alsnog proberen binnen te komen, stelde ik deze vraag aan organisator Carsten. “Ja natuurlijk, geen probleem, laat ze maar komen”, zie hij enthousiast. Al had hij dit beter zelf op voorhand gecommuniceerd, natuurlijk. Maar dat zijn foutjes waaruit je leert. Al wie kritiek heeft daag ik uit zelf eens iets dergelijks op poten te zetten, en we zullen erna nog eens babbelen.

Toch viel ons op dat er meer volk aanwezig was dan we aanvankelijk, alle voornoemde elementen in rekening houdend, dachten of zeg maar vreesden.

Dat het neofolk publiek zeer trouw is, werd eens te meer bewezen uit het feit dat het overgrote deel van het publiek uit Duitsers (jawel) en Nederlands bestond. Een ander bewijs, minder aangenaam weliswaar, was dan ook dat Belgen het genre stug verder blijven negeren.

Nochtans is de opener van vanavond, het Gentse duo La Merde, in staat om een brug te slaan tussen het neofolk genre naar een breder publiek. Door het clevere gebruik van (onderliggende) humor en hun zeer bescheiden (nergens voor nodig, jongens!) voorkomen, gepaard aan liedjes die soms heel kort maar vooral zeer gevarieerd zijn, stralen ze niets van het elitaire uit waarmee neofolk tot in den treure mee geassocieerd wordt.

We zagen een klein half jaartje geleden hun live debuut in de Kinky Star. Reeds een sterk staaltje van hun kunnen, maar mede door de zenuwen durfden er toen wel wat schoonheidsfoutjes tussen sluipen. Daarvan was vanavond helemaal geen sprake. De jongens zeiden me dat ze in de tussentijd enorm veel gerepeteerd hebben, en na amper 5 optredens klinken ze reeds als een goed geoliede machine, we hebben goed geluisterd en konden geen enkel foutje bespeuren.

Een domper was wel dat de keyboard van Jonah het had begeven, waardoor dit zeer fijne optreden vroegtijdig gestopt diende te worden. Doch geen nood, deze juiste groep op het juiste moment is niet alleen enorm productief (2 cassettes uitgebracht dit jaar, en de derde zit er aan te komen), we verwachten hen in de nabije toekomst nog op tal van podia te mogen begroeten.

By The Spirits is een eenmansproject van de Pool Michał Krawczuk dat ik dankzij een goede vriend uit Duitsland (en een autoriteit in de neofolk scene zijnde) leerde kennen. Hij gaf me er ooit een cd’tje van met de mededeling dat hij compleet gek was op deze mooie traditionele oerfolk. Zoals u in onze bespreking van het plaatje (We Are Falling) reeds kon lezen waren we het volmondig met hem eens.

By The Spirits haalt zijn inspiratie uit verschillende hoeken: gaande van Arktau Eos tot Coil en van Death In June tot Halo Manash. Steeds met een diepe eerbied voor de natuur. Een klein altaartje met brandende wierook waarachter de man met zijn gitaar stond verenigde deze twee werelden dan ook mooi. Hoewel live misschien niet de meest originele artiest, waren we erg te spreken over het sterke gitaarspel van Krawczuk en was het haast onmogelijk om niet beroerd te worden door deze uiterst eerlijke muzikant. Met een fijne cover van ‘Fire Of The Mind’ van Coil als dessertje!

De Amerikanen van Awen treden slechts heel sporadisch, wanneer ze dan zelfs België of all places aandoen, is dat voor ons reden genoeg om lichtjes euforisch te zijn.

Hun nieuwe album The Hollow In The Stone dat vandaag uitkomt, was dan ook een zeer goede reden om nog eens de planken te beklimmen.

Dit HAD een van de betere concerten van het jaar kunnen zijn, ware het niet dat we de geluidsman die verantwoordelijk was konden bestempelen als een ongelofelijke prutser!

Frontman Erin Powell kon er nog enigszins mee lachen, al was het toch maar groen. Ondanks dit euvel (waar het moeilijk naast kijken was) kregen we een sterke performance van deze Texanen in de typische Amerikaanse neofolk stijl (denk dan vooral aan een band als Luftwaffe en het hieruit ontsproten Et Nihil en de onvermijdelijke Boyd Rice/NON). Bij momenten hoorden we zelfs fragmenten die ons deden denken aan The Moon Lay Hidden Beneath A Cloud, zeker wanneer Powells vrouw Katrin de vocalen voor haar rekening nam, die bewees over een uiterst sterke zangstem te beschikken. Wat schrokken we dan ook toen we in onze mijmering tijdens een rustig door haar vertolkt nummer bruusk wakker geschud werden door een ijselijke en keiharde schreeuw van haar! Verder onthouden we ook de sterke versie van ‘Sacrifice’ en mocht Jerome Reuter tijdens het laatste nummer Awen vergezellen (het nummer in kwestie is ook terug te vinden op hun nieuwe plaat).

Diezelfde Reuter mocht met Rome dus deze avond afsluiten. Rome is zoals het spreekwoord zegt niet op een dag gebouwd, wat ook van de stijl van deze Luxemburgers gezegd kan worden.

Net als Ordo Rosarius Equilibrio maakten ze de overstap van een in cultkringen “groot” label (Cold Meat Industry) naar een nog “groter” label (Ordo ging naar Out Of Line, Rome kreeg een aanbieding van Trisol). De sound van Ordo veranderde er niet drastisch onder, maar werd eerder enkel verrijkt. Bij Rome was er van neofolk steeds minder en minder sprake. Rome is de laatste jaren meer tot een echte rockgroep verworden, met diepe wortels in de postpunk. Wel krijgt zo het songschrijverschap van Jerome meer de kans tot ontplooiing, want wie niet inziet dat dit ruimschoots aanwezig is, is al ziende blind. Ook zijn creativiteit kent geen grenzen, want sinds de oprichting in 2005 tellen we heden ten dage maar liefst 17 studio albums. In dat opzicht is een verandering/verrijking van het geluid geen slechte zet, want niemand zit te wachten op een groep die steevast aan herhaling doet.

Het zegt nogmaals iets van de trouwheid van de neofolk fans, want die sloten ook vanavond hun “vriend” (want zo vond Reuter: “It’s great to be here among friends”) loyaal in de armen. De fans van het eerste uur werden ook niet vergeten en konden hun hart ophalen toen er hevig van jetje gegeven werd op de trommels in plaats van op de elektrische snaren. Ook een Dead Kennedys herwerking die omgedoopt werd tot ‘Kali Yuga Über Alles’ kon op veel bijval rekenen.

Zelf zagen we niet zo veel van de show, aangezien ik mezelf als vrijwilliger opgaf om een blokje achter de bar te helpen. Ook dat is trouw aan het genre, en een voorbeeld van wat men noemt “support your local scene”.

Want dit was weer een bijzonder geslaagde avond, onze dank was dan ook groot dat iemand zijn nek uitsteekt voor ons geliefde genre. Wat ons betreft mag FolkWorld in de toekomst meer van deze evenementen in onze contreien organiseren. Ook dan mag men naast op onze trouwe aanwezigheid ook rekenen op al onze steun.

Foto's door Brigitte Van Der Kuijl.

La Merde

By The Spirits

Awen

Rome